Te vroeg aangekomen op onze bestemming, laden we even op in de zon, terwijl we wachten op het juiste moment om aan te bellen. In de verte verschijnen 2 stijlvolle silhouetten. Nance van het Madrigal-project, een voortzetting en eigen invulling van een deel van de legacy van Johanna M Pas, die we binnenkort zullen introduceren. En Wanglen, hoge jukbeenderen en eigenaar van het architectonisch appartement waar we zo meteen zullen interviewen en fotograferen. Wanglen verwelkomt ons hartelijk, open en zonder verwachtingen en ik vroeg me af hoe die zich als queer identificeert. Het appartement met hoge plafonds is prachtig gecureerd, in kenmerkende Antwerpse stijl, veel ruimte om te werken en boordevol interessante boeken.
"De twee thema's die centraal staan in mijn leven zijn ‘reclaimen’ en ‘deconstructen’. Het ‘reclaimen’ van mijn lichaam, emoties en identiteit.
En het ‘deconstructen’ van aangeleerde maatschappelijke waarden zoals mononormativiteit - de maatschappelijke standaard van monogamie, de praktijk van emotionele en seksuele toewijding aan één persoon als norm voor romantische relaties - en compulsory heterosexualiteit, gendergerelateerde verwachtingen en een vroege seksuele imprint die niet de mijne was.
Ik wou dat meer mensen wisten hoe diep de wortels van seksueel trauma verankerd zitten, en hoe onzichtbaar en isolerend de strijd is om je daarvan los te maken. Het is zo moeilijk om te weten wie je bent en wat je wilt, als het concept van iets wel of niet willen zo lang geen realiteit was in je leven.”
Volgens Gabor Maté is trauma een proces dat plaatsvindt wanneer een persoon wordt blootgesteld aan overweldigende en langdurige stressvolle omstandigheden. Psychologische effecten verstoren het zenuwstelsel en ontregelen de stressrespons van het lichaam. Maté pleit voor een holistische benadering van trauma en herstel, waarbij de verbinding tussen lichaam en geest, het erkennen en verwerken van onderdrukte emoties en het cultiveren van zelfzorg centraal staan. ’Liberation is not some great thing that you achieve all of a sudden. Liberation happens every time that you realize that you are not your personality.’
“Ik ben pas laat uit de kast gekomen, maar als ik terugkijk wist ik eigenlijk al als kind dat ik niet straight en niet monogaam was.
Monogamie voelde voor mij altijd als een gevangenis, als een dagelijkse reminder dat mijn lichaam nog steeds niet van mij was. Pas toen ik koos om niet meer monogaam te leven en die ownership over mezelf reclaimde kwam de vraag, wie ben ik dan? En tot wie voel IK me aangetrokken?
Boeken waren mijn grote redding. Ze gaven me woorden voor de dingen waar ik destijds nog geen woorden voor had. Soraya Chemaly beschrijft in 'Rage becomes her' bijvoorbeeld hoe zelfs emoties gegenderd worden en hoe afab (assigned female at birth) personen geen toegang krijgen tot gevoelens als boosheid. Terwijl boosheid net de emotie is die verbonden is met grenzen stellen, je eerste verdedigingslinie tegen onrecht.
Mijn yogapractice speelde een belangrijke rol bij het reclaimen van mijn lichaam. De queer community gaf me visibiliteit, empowerment en een chosen family. Niet beoordeeld worden is niet hetzelfde als gevierd worden voor wie je bent en jezelf gereflecteerd zien in de mensen om je heen. Queer zijn betekent voor mij het reclaimen van de meest pure en unapologetic versie van mezelf. Queerness laat me bestaan buiten de male gaze, en dat wordt nog steeds beschouwd als een daad van agressie in een wereld waarin je als afab persoon al op jonge leeftijd leert dat je enige bestaansrecht is om te voldoen aan de verwachtingen van anderen, om te zijn wat mensen van je willen.”
Instagram : @ninhursag_d.endrrah
Foto's en inleiding : Marijn Achten
Redactie : Biem D'hondt